Wiadomości
wszystkie
Recenzja książki: Margaret Atwood - Kamienne posłanie
Na naszej stronie zapoznacie się Państwo z częścią recenzji, całość jest dostępna na stronie lubimyczytac.pl
Jeżeli ktoś z naszych czytelników chciałby zamieścić własną recenzję z przeczytanej książki, to oczywiście serdecznie zapraszamy do współpracy!
Nasze recenzje filmowe w kolejności alfabetycznej
Gdyby tylko młodość wiedziała, a starość mogła
„Starość nie jest niczym innym, jak tylko powtórzeniem wieku dziecięcego” – stwierdził niegdyś Antyfanes. Bywają dzieła opiewające wiek dojrzały jako czas, gdy człowiek z roztrzepanej młodzieży przeobraża się w mądrego i statecznego seniora. Ten, kto zna twórczość Margaret Atwood, wie zapewne doskonale, że podobnych portretów trudno szukać u znanej pisarki. W „Kamiennym posłaniu” patrzymy na świat głównie oczami seniorów, samotnych i opuszczonych, rezydentów domów opieki, dumających nad swym jakże szybko mijającym życiem. Kiedy wspominają dawnych znajomych, niegdysiejsze miłości i nienawiści, przypominają nam niekiedy owe dzieci, w które, według cytowanego Antyfanesa, przeobrażamy się na starość. Samolubne, rozchwiane emocjonalnie i kapryśne.
W zbiorze dziewięciu opowiadań poznamy różnych bohaterów. Losy niektórych z nich splotą się ze sobą, inni nigdy się nie spotkają. Ktoś kogoś zdradzi, porzuci, będzie życzyć drugiej osobie śmierci. Pewne indywidua wzbudzą w czytelniku sympatię, inne(DALEJ)
