Wiersz Wojciecha Ziółkowskiego "Dziadek" pochodzi z prezentowanego przez nas projektu nowego tomiku wierszy "Pożyczony czas"

 

 

DZIADEK

Pierwszy oddech na obcej ziemi.

Pamiętał wypadek ojca w kopalni

I wyjazd do znanego z opowiadań kraju.

Tutaj wypełnił innych praca i miłością,

Swoim najbliższym dawał chleb i ciche miłości.

Codziennie rozmawiał z lasem,

Wsłuchiwał się w rosnące dookoła zboża.

Doglądał zwierząt i nie szczędząc potu

Uprawiał życie

Z szumem drzew i jeziora fal.

Nie wadząc nikomu,

Pomagając wszystkim,

Po cichutku gasł.

Był spokojny i milczący,

Coraz rzadziej wpatrywał się w słońce

I tylko jego oczy wiedziały o wszystkim

Odszedł skulony w szpitalnej pościeli,

Jakby chciał powiedzieć:

Nie musiałem wam robić kłopotu.

Dziadek żyje w wieczornych konarach drzew.

Oddycha powietrzem schnącej trawy.

Idzie obok zmęczonego konia

I jest wśród nas, gdy jesteśmy razem.

Wojciech Ziółkowski ukończył Wydział Humanistyczny w WSP w Bydgoszczy. Jest autorem dwóch tomów poezji: Wodospad Czasu (2008), Anioł Niedoskonały (2009), oraz tomiku dedykowanego najmłodszym odbiorcom: Podróż (2011). Pisze sztuki i wystawia z założoną przez siebie grupą teatralną "Masque", założyciel kabaretu "Sanatorium". Pedagog w Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego w Tucholi.